Πόσο δύσκολο είναι να υποδύεται ένας ηθοποιός ιστορικές προσωπικότητες; Τι ερμηνευτικές ανάγκες έχουν τέτοιοι ρόλοι και ποιες παγίδες κρύβουν; 

Είναι τεράστια πρόκληση αυτού του είδους οι ρόλοι! Το κοινό ήδη έχει πολύ συγκεκριμένη εικόνα, καθώς αυτά τα πρόσωπα είναι πασίγνωστα. Προφανώς η επιλογή του ηθοποιού που θα ενσαρκώσει έναν τέτοιο ρόλο ξεκινάει από μία φυσική ομοιότητα. Χαρακτηριστικά προσώπου, ύψος, σωματότυπος, χροιά φωνής, κλπ. Πέρα από αυτό όμως ο ηθοποιός θα πρέπει να μαζέψει ένα τεράστιο υλικό για την προσωπικότητα που καλείται να υποδυθεί. Θα πρέπει να μελετήσει την εποχή που αυτή η προσωπικότητα έζησε, την ζωή, το έργο της. 

Η παγίδα σε αυτές τις περιπτώσεις είναι το να επιχειρήσει κανείς να κάνει μια “ξεπατικωτούρα”. Οι ερμηνευτικές ανάγκες τέτοιων ρόλων απαιτούν μια εμβάθυνση σε αναγνωρίσιμους κώδικες συμπεριφοράς, σε λεπτομέρειες που αφορούν την κίνηση, την φωνή και τον τρόπο εκφοράς του λόγου, αλλά και μια πιο εσωτερική εμβάθυνση που έχει να κάνει με την ψυχοσύνθεση αυτής της προσωπικότητας. Αυτή η πιο εσωτερική εμβάθυνση, είναι για μένα η πιο δύσκολη μα και η πιο ουσιαστική δουλειά.

Τι είναι το Ευχαριστημένο ως παράσταση; Είναι ένα οικογενειακό δράμα; Μια θεατρική βιογραφία..

Όχι, το Ευχαριστημένο δεν είναι ένα οικογενειακό δράμα ούτε μια θεατρική βιογραφία.
Στην θεατρική διασκευή του Ευχαριστημένου η σκηνή μετατρέπεται σε ένα χώρο μνήμης. Μέσα από τρεις ημέρες αγρύπνιας του λογοτέχνη και μέσα από το βλέμμα και τις αναμνήσεις της μικρής Μαρίνας, παίρνουν υπόσταση οι χαρακτήρες. Ο Καραγάτσης, η Λασκαρώ, η Νίκη Καραγάτση, η γιαγιά Μίνα, ζωντανεύουν σαν μια θολή ανάμνηση.

Όπως ψηλαφείτε τον ρόλο, τι ήταν ο Καραγάτσης μέσα από τα μάτια των οικείων του; 

Η Νίκη Καραγάτση κάποτε είχε δηλώσει για τον σύζυγό της.. “Δύσκολος άνθρωπος, εκρηκτικός, υπερευαίσθητος, πολλές φορές εγωιστής, αλλά καλόκαρδος. Δεν ζήλεψε ποτέ τους καλούς, τους άξιους. Δίκαιος. Λογάριαζε τους ανθρώπους. Είχε χάρες, γοητεία, ζωντάνια, ανωτερότητα. Δεν ήταν φθηνός σε τίποτα.”