Στο τέλος της παράστασης προχθές Τετάρτη, στο Θέατρο Πορεία, ένας άνδρας από το κοινό σηκώθηκε από τη θέση του, προχώρησε προς τη σκηνή και –χειροκροτώντας– υποκλίθηκε με ταπεινότητα προς τους δύο ηθοποιούς, τον Λαέρτη Μαλκότση και την Ιωάννα Παππά. Ηταν ένας θεατής που παρακολούθησε την παράσταση «Μιράντα», του Λιθουανού Οσκαρας Κορσουνόβας, ο οποίος πήρε στα χέρια του την «Τρικυμία» του Σαίξπηρ (σε μετάφραση ρέουσα του Νίκου Χατζόπουλου) και μας παρουσίασε μια συγκλονιστική παράσταση, που οφείλει πολλά στους δύο ηθοποιούς. Οι οποίοι, αυτοί οι δύο, ερμηνεύουν όλους τους ρόλους του σαιξπηρικού κειμένου. Ο Λαέρτης Μαλκότσης γίνεται, μπροστά μας, ή πίσω από τη συρόμενη τζαμένια πόρτα των διαμερισμάτων του ΄70, ο πατέρας (του πρώτου επιπέδου της παράστασης), ο Πρόσπερο, ο Κάνιμπαλ, ο Φερντινάντο, ο Γκονζάλο, ο Πλοίαρχος, ο Λοστρόμος και οι ναύτες. Και η Ιωάννα Παππά, σπαρακτική, είναι η κόρη με τα νοητικά προβλήματα, η Μιράντα, ο Αριελ.
Ολη η παράσταση εκτυλίσσεται σ’ ένα διαμέρισμα γεμάτο βιβλία, τοποθετημένο περίπου στη δεκαετία του ΄70, με έντονα ελληνικά στοιχεία. Σ’ ένα ράφι της βιβλιοθήκης βρίσκεται ένα σκίτσο του Κ. Π. Καβάφη, η τηλεόραση παίζει σκηνές από τα Επίκαιρα στη διάρκεια της χούντας, και κάποια στιγμή, από το ραδιόφωνο, ακούγεται η φωνή του Γιώργου Σεφέρη σε δήλωσή του κατά της δικτατορίας. Εγκλωβισμένοι σ’ ένα νησί, ο Πρόσπερο και η Μιράντα στην «Τρικυμία», εγκλωβισμένοι σ’ ένα διαμέρισμα και στις φοβίες τους ο πατέρας και η κόρη, παίζουν, μέσω και μιας παρτίδας σκακιού, το παιχνίδι «της αέναης και παράλογης πάλης για την εξουσία», όπως λέει ο Οσκαρας Κορσουνόβας. Γιατί «σ’ όλες τις εποχές, άνθρωποι εξορίζονταν σε απομονωμένα νησιά. Τέτοια "νησιά" δημιουργούνταν παντού, και η Σοβιετική Ενωση ήταν γεμάτη από απέραντες εκτάσεις κι από απομακρυσμένα νησιά, που έγιναν πατρίδες για τους πλέον αξιόλογους δημιουργούς. Κάθε τέτοιο νησί γέμιζε ζωή, καθώς οι αντιφρονούντες προσπαθούσαν να διαφυλάξουν την πνευματική ζωή», αναφέρει στο σημείωμά του ο Κορσουνόβας και αγγίζει πολλές εποχές και πολλά νησιά και πολλούς ανθρώπους που αντιπαλεύουν πάντα την ισοπέδωση και την πνευματική ασφυξία.
Μια παράσταση ευφυέστατη που θίγει άπειρα θέματα· δύο ηθοποιοί που βγάζουν το μεδούλι τους στη σκηνή. Αξίζει τον κόπο να τη βάλετε στο πρόγραμμά σας.
Όλγα Σελλά-Καθημερινή, 11/12/15