Θεωρώ πολύ σημαντικό για κάθε οργανισμό αλλά και κάθε άνθρωπο ατομικά, να μπορεί να στέκεται για λίγο και να αναλογίζεται τι κατάφερε, αλλά και εκείνα που δεν κατάφερε στο τέλος μίας περιόδου. Ο θεατρικός οργανισμός Πορεία, προσεγγίζοντας πια το ένα τέταρτο του αιώνα ζωής, υπό την καλλιτεχνική μου διεύθυνση, έχει κατορθώσει κάτι σημαντικό: χωρίς καμία έκπτωση στις αξίες του και στα υψηλά στάνταρ που πάντα θέτει στις παραγωγές του, να παρατηρούμε μία σταθερή διείσδυση στο θεατρόφιλο κοινό, που κάθε χρόνο εμπλουτίζεται με θεατές κυρίως νεότερης ηλικίας.
 

Ταυτόχρονα, ο οργανισμός συνεχίζει τη λογική του ρεπερτορίου με εναλλασσόμενες παραστάσεις μέσα στη σεζόν, αλλά και με αναβιώσεις και επαναλήψεις σημαντικών παραστάσεών του, που σπάζουν το φράγμα του χρόνου και συστήνονται στις νέες γενιές θεατών.
 

Τέλος, στο εκπαιδευτικό κομμάτι, που είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένο με το άρμα του Πορεία, η Σχολή Πυροδότησης Συγγραφής Θεατρικού Έργου διανύει το τέταρτο έτος της, συνεχίζοντας να παραδίδει διαρκώς καινούργια έργα, κάποια από τα οποία βρίσκουν τον δρόμο προς τη σκηνή στο πλαίσιο της συνθήκης «Νέο Αίμα», που έχουμε δημιουργήσει και προσπαθούμε να καθιερώσουμε· παράλληλα, τα έργα αυτά συναντώνται και με το αναγνωστικό κοινό με την ανάρτησή τους σε ειδικό σύνδεσμο στην ιστοσελίδα μας.
 

Έτσι, φέτος η σεζόν ξεκίνησε και τελείωσε με δύο έργα αυτής της κατηγορίας: το Νυχιάνγκ της Ευαγγελίας Γατσωτή αφενός, που μετά από μία αξιοσημείωτη διαδρομή ολοκλήρωσε τις παραστάσεις του έχοντας κόψει περισσότερα από 4.000 εισιτήρια· και το Garamond 12 της Μαρίας Δριμή αφετέρου, το οποίο εκτός των άλλων, σύστησε στο ελληνικό κοινό έναν πολύ ενδιαφέροντα νέο σκηνοθέτη, ορμώμενο από τη Ρωσία και την περίφημη σχολή Gitis, τον Sergei Okunev.
[Σχετικά με το «Νέο Αίμα», πρόκειται για έναν από τους στόχους μας που ακόμα δεν έχουμε επιτύχει και αναζητούμε τρόπους για την επαρκή χρηματοδότησή του, έτσι ώστε να καταστεί βιώσιμο οικονομικά και –γιατί όχι;– να εξελιχθεί σε μίνι φεστιβάλ νέων ελληνικών έργων.]
 

Μία ακόμα παράστασή μας που ξεχώρισε είναι η «Δόξα Κοινή», η οποία ξαναδουλεύτηκε μετά τη διακοπή της το 2020 λόγω Covid, με ένα εν μέρει ανανεωμένο καστ, και προκάλεσε το ισχυρό ενδιαφέρον του κοινού αλλά και των κριτικών. Είναι σαφώς μία εργασία που θα μείνει στο ρεπερτόριο του θεάτρου και ίσως αποτελέσει έναυσμα για μια μελλοντική συνέχιση της έρευνας πάνω στην περίπλοκη και μαγική σχέση ποίησης και θεατρικού λόγου.

Καθώς οι συνεργασίες βρίσκονται στο DNA μας, παρουσιάσαμε φέτος στο Πορεία την παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕ Κρήτης Το όνειρο ενός γελοίου του Φιόντορ Ντοστογιέφσκι, σε μια ευφάνταστη και πυρακτωμένη σκηνοθεσία από τον Γιώργο Κουτλή.
 

Άφησα για το τέλος τις πρωτότυπες παραγωγές της σεζόν που αφήνουμε πίσω μας:
Το κουκλόσπιτο του Χένρικ Ίψεν, σε δική μου μετάφραση και σκηνοθεσία, το προσεγγίσαμε με πειραματική διάθεση, καθώς τοποθετήσαμε τη Νόρα σε ένα απροσδιόριστο παρόν και ταυτοχρόνως εστιάσαμε αφενός σε διαχρονικές παθογένειες των σχέσεων και αφετέρου σε έναν τρόπο ζωής με κίβδηλα πρότυπα, και όχι στην αναμενόμενη ανάγνωση του έργου ως μανιφέστου για τη γυναικεία χειραφέτηση.
Πάνω από 23.000 θεατρόφιλων γέμισαν την αίθουσά μας, ένα μείγμα νέων αλλά και όχι τόσο νέων θεατών, που συζήτησαν πολύ, ταυτίστηκαν ή και όχι, δείγμα του ότι η παράσταση λειτούργησε! Το κουκλόσπιτο θα επαναληφθεί την επόμενη σεζόν (έως και τις γιορτές) με μερικώς ανανεωμένο θίασο, σε εναλλασσόμενο ρεπερτόριο.
 

Ο θάνατος στη Βενετία του Τόμας Μαν, σε σκηνοθεσία Γιώργο Παπαγεωργίου, ήταν μία γενναία και άκρως ενδιαφέρουσα απόπειρα θεατρικής προσαρμογής του θρυλικού μυθιστορήματος, που εκτιμήθηκε από το κοινό, καθώς το κλίμα νοσηρότητας που περιγράφεται στο βιβλίο και η περιδίνηση θανάτου του Άσενμπαχ, αποδόθηκαν εξαιρετικά από έναν θίασο υψηλών προδιαγραφών.
 

Συνολικά, θα μπορούσαμε να πούμε ότι η σεζόν αποτέλεσε μία γόνιμη επαναφορά στην προ Covid εποχή, και παρά ορισμένες αρρυθμίες που είχαν να κάνουν κυρίως με την προεκλογική περίοδο και τα απότοκά της, αλλά και κάποια – ελπίζουμε τελευταία– απρόοπτα λόγω Covid, αφήνει τελικά ένα πολύ θετικό αίσθημα και την ελπίδα ότι μπορούμε να προσδοκούμε σε μια απόλυτα κανονική νέα σεζόν!

Σας ευχαριστούμε πολύ που μας κάνετε να αισιοδοξούμε! Η παρουσία σας στο θέατρό μας, μας γεμίζει χαρά και έμπνευση για τα επόμενα πρότζεκτ!

Δημήτρης Τάρλοου