Η περιοχή από τη Βικτώρια έως την Κυψέλη, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της πλατείας μας, αποτέλεσε ένα από τα πιο λαμπρά κέντρα της παλιάς Αθήνας. Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, η Βικτώρια διέθετε μεγάλο γόητρο, με εξαιρετικά δείγματα αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου αλλά και με πρωτοποριακές τότε πολυκατοικίες να σαγηνεύουν τους επισκέπτες της.
ΠΛΑΤΕΙΑ ΒΙΚΤΩΡΙΑΣ – ΜΙΑ ΑΣΤΗ ΜΕ ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΑ...
Η περιοχή από τη Βικτώρια έως την Κυψέλη, συμπεριλαμβανομένης φυσικά της πλατείας μας, αποτέλεσε ένα από τα πιο λαμπρά κέντρα της παλιάς Αθήνας. Τις δεκαετίες του ’50 και του ’60, η Βικτώρια διέθετε μεγάλο γόητρο, με εξαιρετικά δείγματα αρχιτεκτονικής του μεσοπολέμου αλλά και με πρωτοποριακές τότε πολυκατοικίες να σαγηνεύουν τους επισκέπτες της.
Με έντονο αστικό χαρακτήρα, η πλατεία Βικτωρίας προτιμήθηκε ως τόπος κατοικίας από τις καλές αθηναϊκές οικογένειες, ενώ ταυτόχρονα αποτελούσε πόλο έλξης για καλλιτέχνες και λοιπούς πνευματικούς ανθρώπους που σύχναζαν στα εστιατόρια και τα καφέ περιοχής. Τότε είναι που στο καλλιτεχνικό ανάγλυφο της περιοχής προστέθηκε το θέατρο Πορεία, μερικές εκατοντάδες μέτρα από το κέντρο της πόλης, όπου μεσουρανούσαν τα εμπορικά θέατρα, προτείντας ένα διαφορετικού είδους θέατρο. Στην οδό Ηπείρου λειτουργούσε τα καλοκαίρια το θέατρο «Ρουαγιάλ», ενώ στην περιοχή βρίσκονταν και οι ιστορικοί σήμερα κινηματογράφοι, «Αλκυονίς» και «Στούντιο».
Με την πάροδο των δεκαετιών, η αίγλη της περιοχής γύρω από τη Βικτώρια άρχισε να ξεθωριάζει μαζί με τη μεσοαστική τάξη, που αποτέλεσε τον πυρήνα και στυλοβάτη της. Η οικονομική κρίση των τελευταίων χρόνων έδωσε ένα ακόμη γερό χτύπημα στην άλλοτε αψεγάδιαστη εικόνα της περιοχής, ενώ μετανάστες από κάθε γωνιά της γης βρήκαν στη φιλόξενη και πολυπολιτισμική από χρόνια πλατεία, ένα προσωρινό καταφύγιο για το ταλαιπωρημένο κορμί τους. Η ανθρωπογεωγραφία άλλαξε σχεδόν ριζικά, πολλές επιχειρήσεις έκλεισαν και πολλοί κάτοικοι-νοσταλγοί της παλιάς λάμψης της περιοχής εγκατέλειψαν την αγαπημένη συνοικία μετακομίζοντας σε άλλες περιοχές με πιο αμιγή χαρακτήρα.
Μέσα στο κλίμα αυτό, το θέατρο Πορεία κατάφερε να επιβιώσει, αντιστεκόμενο σθεναρά στην γενικότερη τάση εγκατάλειψης και ερήμωσης της περιοχής. Οι θεατές και φίλοι του θεάτρου δεν γύρισαν ποτέ την πλάτη, απεναντίας το στήριξαν και έκαναν το θέατρο συνώνυμο της περιοχής. Τα τελευταία χρόνια υπάρχουν σημάδια ανάκαμψης της ευρύτερης περιοχής μας και μικρές επιχειρήσεις ξανάνοιξαν, ζωντανεύοντας εντυπωσιακά το πολύχρωμο ψηφιδωτό της πλατείας. Παράλληλα, η ολοκλήρωση του εντυπωσιακού μουσείου αυτοκινήτου πριν μερικά χρόνια απέναντι ακριβώς από το θέατρο και η ανάπλαση του Πεδίου του Άρεως έδωσαν νέα δυναμική στη γειτονιά και ακόμα μεγαλύτερη αισιοδοξία. Τα έργα που σχεδιάζονται, με σημαντικότερο και κεντρικότερο όλων το νέο αρχαιολογικό μουσείο, θα φέρουν τη Βικτώρια και πάλι στο προσκήνιο της ζωής της πόλης.
Το θέατρο Πορεία, μισόν αιώνα πλέον από την αρχική ίδρυσή του και σχεδόν εικοσιπέντε έπειτα από την ανακαίνισή του, διατηρώντας ξεκάθαρο το όραμά του και με χαρακτηριστική επιμονή σε ποιοτικές επιλογές, έχει καθιερωθεί ως σημαντικό τοπόσημο της περιοχής.