Γεννήθηκε στον Πειραιά από την Καίτη και τον Μάνο. Αριστούχος απόφοιτος της σχολής του Εθνικού Θεάτρου. Ως ηθοποιός έχει συνεργαστεί με τους σκηνοθέτες Β. Θεοδωρόπουλο, Λ. Βογιατζή, Δ. Τάρλοου, Θ. Μοσχόπουλο, Κ. Ευαγγελάτου, Ariane Mnouchkine, Σ. Ευαγγελάτο, Θ. Γκώνη, Γ. Γάλλο, Μ. Λυμπεροπούλου, Π. Σεβαστίκογλου, Π. Λάρκου, Τ. Ράντζο, Ν. Καμτσή, Β. Νικολαίδη, Π. Βούλγαρη, Ν. Περάκη, Σ. Αλιδάκη κ.α. Έχει σκηνοθετήσει τις παραστάσεις Αγαπημένε μου Χέρπερτ, Το δάνειο, Όλα τα μανιτάρια τρώγονται, Ο Μουνής, Άλμανάκ, Βυσσινόκηπος, Μια γιορτή στου Νουριάν, Μανδραγόρας, Αδάμ και Εύα, Τι γλώσσα μιλάμε, Άλμπερτ;, Ο κλέφτης των 7 κάκτων κ.α Ενίοτε, βλέπει τον κόσμο από ψηλά.
ΜΕ ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ
του Volker Ludwig
Μετάφραση-Διασκευή: Βασίλης Κουκαλάνι
σε σκηνοθεσία Παντελή Δεντάκη & Βασίλη Κουκαλάνι
Μια ανατρεπτική κωμωδία για το ρατσισμό και την πολιτισμική συμφιλίωση που απευθύνεται σε ανθρώπους από 6 ετών -και όλων των ηλικιών! Το έργο αυτό γράφτηκε και παίχτηκε στις αρχές της δεκαετίας του '70 από το Θέατρο Grips του Βερολίνου και είχε τίτλο «Μια Γιορτή στου Παπαδάκη». Στην Γερμανική εκδοχή η οικογένεια των μεταναστών του έργου ήταν Έλληνες.
Κάθε Σαββατοκύριακο ο εργαζόμενος πατέρας Μπάμπης Παπαδάκης με τα παιδιά του Δώρα και Γιάννη πηγαίνουν για κάμπινγκ. Αυτή τη φορά όμως του έχει πάρει την αγαπημένη του θέση ο κ. Νουριάν με τον γιο του Πιρούζ. Μεγάλο πρόβλημα!! Μπορούν τώρα οι δυο μπαμπάδες να περάσουν καλά μαζί; Μπορούν τα παιδιά τους να παίξουν και να διασκεδάσουν παρέα; Και πως θα μάθουν στην μικρή Πακιστανή που καθαρίζει το κάμπινγκ, να ονειρεύεται στα Ελληνικά; Μα δεν μιλούν την ίδια γλώσσα.. Πώς θα συνεννοηθούν; Την απάντηση δίνουν τα ίδια τα παιδιά!
Τι είπε για την παράστασή μας ο συγγραφέας, Volker Ludwig:
«Είναι ιδιαίτερη χαρά για μένα, που το έργο μου "Μια γιορτή στου Παπαδάκη"
βρίσκει την αναβίωση του 38 χρόνια αργότερα σε μια υπέροχη νέα σύλληψη που
λέγεται "Μια γιορτή στου Νουριάν". Το 1973 ήταν το πρώτο παιδικό έργο που
μιλούσε για τη σύγκρουση μεταξύ ντόπιων και αλλοδαπών, για φόβους,
προκαταλήψεις, για τη βλακεία αλλά και για τη δυνατότητα καταπολέμησής τους
με ζεστή καρδιά, χιούμορ και κοινό νου[...]»
Θέατρο Πορεία για 3 σεζόν από τον Οκτώβριο 2011 έως τον Απρίλιο 2014
Πορεία και δράσεις της παράστασης:
- Η παράσταση τελεί υπό την αιγίδα της Ύπατης Αρμοστείας του Ο.Η.Ε., και έχει παρουσιαστεί σε εκδηλώσεις του οργανισμού σε συνεργασία με τον Δήμο Αθηναίων, τον Δεκέμβριο του 2011 στην πλατεία Κεραμεικού στο Γκάζι για την Παγκόσμια Ημέρα του Μετανάστη και τον Απρίλιο του 2012 στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
- Παρουσιάστηκε στο Β΄ Θεατρολογικό Συνέδριο του Πανελλήνιου Επιστημονικού Συλλόγου Θεατρολόγων (Π.Ε.ΣΥ.Θ) στις 31 Μαρτίου 2012 στο Θέατρο του Ινστιτούτου Γκαίτε (Goethe Institut Athen).
- Παρουσιάστηκε στην Άνδρο για όλα τα σχολεία του νησιού επί τρεις μέρες με την ευγενή χορηγία του Ιδρύματος Μωραΐτη τον Φεβρουάριο 2012.
- Η παράσταση συμμετείχε στο φεστιβάλ νεανικού θεάτρου Bob Theatre Festival 2013.
- Το «Μια Γιορτή στου Νουριάν» παίχτηκε στο θέατρο του Κολλεγίου Αθηνών στα πλαίσια του Alumni Day του Συλλόγου Αποφοίτων (Σ.Α.Κ.Α.), τον Ιούνιο 2012.
- Η παράσταση παίχτηκε στα πλαίσια του Ευρωπαϊκού Προγράμματος για την απασχόληση και την κοινωνική αλληλεγγύη Progress (2007- 2013) σε ημερίδα του Υπουργείου Εργασίας, στο Αμφιθέατρο της Τεχνόπολης στο Γκάζι στις 14 Δεκεμβρίου 2012.
- Συμμετείχε στις 19/01/2013 της «Αθήνας - Πόλη αντιφασιστική», όπου στο θέατρο Εμπρός παρουσιάστηκε η παράσταση σε παιδιά των μεταναστευτικών και προσφυγικών κοινοτήτων της πόλης με την σύμπραξη του Δήμου Αθηναίων.
- Η παράσταση παρουσιάστηκε στις 17/9/14 στο θεάτρο Grips του Βερολίνου όπου έχει τη βάση του ο Φόλκερ Λούντβιγκ, ως κεντρικό γεγονός του εορτασμού των σαράντα χρόνων του θεάτρου!
- Η παράσταση «Μια γιορτή στου Νουριάν» τελεί με την υποστήριξη του Οργανισμού Πολιτισμού, Αθλητισμού και Νεολαίας του Δήμου Αθηναίων, της Ελληνικής Ένωσης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου και του Συμβουλίου Ένταξης Μεταναστών του Δήμου Αθηναίων.
-
Εργατική Αλληλεγγύη-05/03/2013«Το τραγούδι του τέλους διδάσκεται ακόμα και σήμερα στα σχολεία της Γερμανίας. Στη θέση των μεταναστών ήταν τότε οι Έλληνες και οι Τούρκοι, που τώρα είναι κομμάτι της Γερμανικής κοινωνίας. Το έργο έχει παιχτεί σε πολλές χώρες: στη Γαλλία με Αλγερινούς και Αφρικανούς, στο Λονδίνο με Πακιστανούς και Ινδούς, στο Ισραήλ με Ρώσους Εβραίους και Παλαιστίνιους, στην Αυστραλία με Βιετναμέζους και Μπαγκλαντεσιανούς. Παντού σε όλο το κόσμο υπάρχει ρατσιστική βία και προκαταλήψεις και για αυτό 40 χρόνια μετά αυτό το έργο είναι επίκαιρο»
-
Creative Theater, Φεβρουάριος 2013Ειρήνη Μ. Μουντράκη«…Στην ευφυέστατη διασκευή του Βασίλη Κουκαλάνι, που τιτλοφορείται "Μια γιορτή στου Νουριάν", οι ρόλοι έχουν αντιστραφεί. Είναι οι Έλληνες που βρίσκουν μετανάστες από το Ιράν να έχουν κατασκηνώσει στη θέση τους ενώ στην ιστορία εμπλέκεται και η μικρή Πακιστανή, που καθαρίζει το κάμπινγκ. Τόσο η επιλογή και η μεταφορά όσο και η σκηνοθεσία του έργου από τον Κουκαλάνι και τον Παντελή Δεντάκη αποτελούν υποδειγματική εργασία. Ένα έργο ουσίας με ελληνικό παρελθόν, αφορμή έντονου προβληματισμού, που αρνείται το φυλετικό μίσος και τον ρατσισμό σε μία εποχή έξαρσής τους, έργο πολιτισμικής συμφιλίωσης, για την αξία του ανθρώπου ανεξάρτητα από την καταγωγή του, που υπογραμμίζει πως όλοι είμαστε ίδιοι μέσα στην διαφορετικότητά μας. Μία παράσταση με χιούμορ και ευαισθησία, δημιουργική φαντασία και επίκαιρο λόγο, με σεβασμό απέναντι στον θεατή, παράσταση δυναμική που αποφεύγει τους διδακτισμούς αλλά ταυτοχρόνως, προωθεί ένα μήνυμα αισιοδοξίας και ελπίδας. Οι εξαιρετικοί ηθοποιοί της παράστασης: Γιώργος Δάμπασης, Βασίλης Κουκαλάνι, Ηρώ Μπέζου, Πέτρος Σπυρόπουλος, Μιχάλης Τιτόπουλος, Πολυξένη Ακλίδη, χωρίς μανιέρες και αφελείς ερμηνευτικές ευκολίες, που συχνά συναντάμε σε παραστάσεις για παιδιά, χωρίς σκηνικά ψέματα και τερτίπια μα με την αλήθεια τους στηρίζουν το εγχείρημα. Το αποτέλεσμα είναι ένα ζωντανό θέατρο υψηλών προδιαγραφών, πολιτικό αλλά όχι πολιτικοποιημένο, απενεχοποιημένο, μία παράσταση-πρόταση όχι μόνο για παιδιά μα για ανοιχτές ψυχές. Ιδιαίτερη μνεία οφείλουμε στα ευφάνταστα, λειτουγρικά και συγχρόνως λιτά σκηνικά, που επιμελήθηκαν η Αλεξάνδρα Σιάφκου και ο Αριστοτέλης Καρανάνος. …ενώ το τρυφερό τραγούδι τέλους, υπενθυμίζει ότι όλοι είμαστε παιδιά της ίδιας γης, είναι των Active Member.»
-
Αθηνόραμα-02/3/13Μαρία ΚρύουΝα ένα έργο, που αν και παρουσιάζεται σε μια παράσταση για παιδιά από 7 και άνω μπορεί να συγκινήσει απεριόριστα τους ενήλικες. Το «Μια γιορτή στου Νουριάν» του Φόλκερ Λούντβιγκ το οποίο παίζεται στο θέατρο Πορεία, για δεύτερη χρονιά, σε σκηνοθεσία του Βασίλη Κουκαλάνι και του Παντελή Δεντάκη είναι μια από τις πιο σκεπτόμενες και ενδιαφέρουσες παραστάσεις που έχουμε δει τα τελευταία χρόνια στο ελληνικό θέατρο. Τόσο λόγω της θεματολογίας-το έργο μιλά για τη μετανάστευση και την πολιτισμική συμφιλίωση - της «φιλελεύθερης», ακομπλεξάριστης σκηνοθεσίας αλλά περισσότερο για «κάτι» που δεν διδάσκεται: για το πάθος, τη θέρμη και τη σφοδρή επιθυμία των σκηνοθετών και των πρωταγωνιστών να μας μεταγγίσουν τον προβληματισμό τους πάνω σε ένα κοινωνικό φαινόμενο και το στοχασμό τους για τις σχέσεις σε μια πολυπολιτισµική κοινωνία. Μια κραυγή μοιάζει να στοιχειώνει το έργο και την παράσταση: «Όλοι κάτω από την ίδια σκηνή ζούμε» κι αυτό διατυπώνεται έμμεσα με μια ελαφράδα και μια γλυκύτητα χάρη στο παίξιμο των ηθοποιών της Πολυξένης Ακλίδη, του Γιώργους Δάμπαση, της Ηρώς Μπέζου, του Πέτρου Σπυρόπουλου, του Μιχάλη Τιτόπουλου και του Παντελή Δεντάκη ο οποίος αντικαθιστούσε το Βασίλη Κουκαλάνι, την ημέρα που είδαμε την παράσταση.
-
Η εφημερίδα των Συντακτών-05/03/2013Έφη ΜαρίνουΗ επίσκεψη του συγγραφέα του έργου, Φόλκερ Λούντβιγκ, στο θέατρο Πορεία! Ο Φόλκερ Λούντβιγκ παρευρέθηκε στις 3 Μαρτίου 2013, στο θέατρο Πορεία για να παρακολουθήσει την παράσταση «Μία Γιορτή στου Νουριάν» αλλά και για να συζητήσει με το κοινό και τους δημοσιογράφους. Ο Φόλκερ Λούντβιγκ, ίδρυσε το 1969, το θέατρο Grips (λέξη που στα Ελληνικά αποδίδεται ως «ξεφτέρι») στην Δυτική Γερμανία. Το Grips ήταν στο καιρό του μοναδικό γιατί έως τότε το παιδικό θέατρο στη Δυτική Γερμανία αποτελούνταν σχεδόν ολοσχερώς από Χριστουγεννιάτικα παραμυθάκια που παρουσιάζονταν με τρόπο βαρετό και ανέμπνευστο. Αντλούσε τα προβλήματα και τις επιθυμίες της κοινωνίας για να δημιουργήσει ευαίσθητα και ζωντανά έργα. Ο Φόλκερ Λούντβιγκ για την παράσταση: «Μου άρεσε πάρα πολύ η παράσταση, ήταν κοντά στη γερμανική εκδοχή, γι'αυτό και την κατάλαβα παρά το πρόβλημα της γλώσσας. Ο φωνακλάς Έλληνας ήταν ίδιος ο φωνακλάς Γερμανός μάλλον έχουν κάποια συγγένεια οι δυο τους... …Δεν είναι εύκολο να γράψεις ένα έντιμο έργο, που θα αντιμετωπίζει ρεαλιστικά την κοινωνία, που δεν θα ψεύδεται και που θα έχει ένα φινάλε, όχι παραμυθένιο χάπι-εντ, αλλά με θετικό πνεύμα, προοπτική και ελπίδα. Αυτή είναι η δουλειά μας.»
-
Ελευθεροτυπία-04/03/2013Ιωάννα Κλεφτόγιαννη«Εστιάσαμε στα προβλήματα των παιδιών και της κοινωνίας»